سنگ های ساختمانی – گرانیت – ویژگی ها
هدف و دامنه کاربرد
۱٫۱ هدف از تدوین این استاندارد، تعیین خصوصیات، الزامات فیزیکی و نمونه برادری مناسب برای انتخاب سنگ گرانیت، جهت ساختمان های عمومی و اهداف سازه ای است.
۱٫۲ سنگ گرانیت ساختمانی، باید سنگی باشد که اره شده (sawed)، بریده شده و جدا شده بوده(split) ، یا به هر صورت پرداخت شده(finished)،، یا شکل داده شده باشد و به طور ویژه، سنگ لاشه و قالب و یا دیگر واحدهای متراکم شده مصنوعی متشکل از قطعات سنگی و همچنین خرده ها و شکسته های سنگ را شامل نمی شود
مراجع الزامی
مدارک الزامی زیر حاوی مقرراتی است که در متن این استاندارد ملی ایران به آنها ارجاع داده شده است بدین ترتیب آن مقررات جزئی از این استاندارد ملی ایران محسوب می شود.
در صورتی که به مدرکی با ذکر تاریخ انتشار ارجاع داده شده باشد، اصلاحیه ها و تجدیدنظرهای بعدی آن مورد نظر این استاندارد ملی نیست. در مورد مدارکی که بدون ذکر تاریخ انتشار به آن ها ارجاع داده شده است، همواره آخرین تجدید نظر و اصلاحیه های بعدی آنها مورد نظر است.
استفاده از مراجع زیر ابرای استاندارد الزامی است:
۱-۲ استاندارد ملی ایران شماره ۵۶۹۷، سنگ ساختمانی – تعیین ضریب گسیختگی- روش آزمون
۲-۲ استاندارد ملی ایران شماره ۵۶۹۸، سنگهای ساختمانی – تعیین مقاومت فشاری- روش آزمون
۲-۳ استاندارد ملی ایران شماره ۵۶۹۹، سنگ های ساختمانی – تعیین جذب آب و وزن مخصوص – روش آزمون
۲-۴ استاندارد ملی ایران شماره ۵۷۰۰، سنگ های ساختمانی – تعیین مقاومت سایشی در اثر رفت و آمد – روش آزمون
۲-۵ استاندارد ملی ایران شماره ۸۲۲۸، سنگ های ساختمانی – واژه نامه
۲-۶ استاندارد ملی ایران شماره ۸۲۲۹، سنگ های ساختمانی – تعیین مقاومت خمشی – روش آزمون
۲-۷ استاندارد ملی ایران شماره ۸۲۳۰، سنگ های ساختمانی – تعیین مقاومت سایشی در اثر رفت و آمد با استفاده از دستگاه سایش تیبر – روش آزمون
